Utkane z codziennych doświadczeń szkolnych

Dodaj napis Co bym zrobiła, gdybym mogła zmienić świat?  Od razu nasuwa się wiele odpowiedzi, ciągle przecież coś nam nie pasuje.  Zastanowiłam się nad tym dłużej. Chciałabym, żeby każda instytucja charytatywna zakończyła swoją działalność sukcesem. To oznaczałoby piękny świat, pozbawiony smutku i cierpień. Lecz czy na pewno byłoby to dobrym rozwiązaniem? Co bym zrobiła, gdybym mogła zmienić świat? Na to pytanie nietrudno znaleźć odpowiedź, przecież wciąż narzekamy. A jednak ja postanowiłam zastanowić się nad tym dłużej. Pierwszą rzeczą, jaka przyszła mi na myśl, było zlikwidowanie problemu braku wody pitnej i jedzenia w niektórych częściach świata. Ci, którzy nie mogą zgasić pragnienia płynem nadającym się do spożycia, zmuszeni są do czerpania wody z niebezpiecznych źródeł, co prowadzi do zakażenia różnymi chorobami.

Dlaczego warto stosować na lekcji taką formę pracy? Uczniowie mają więcej pomysłów, wspólnie dokonują wyboru najciekawszego, najlepszego, najtrafniejszego, wszyscy są odpowiedzialni za wykonania zadania, podział zadań według talentów, możliwości, umiejętności w ramach grupy, ujawnienie się zdolności, umiejętności, odkrycie w sobie talentu, uświadomienie swoich zalet lub wad, poprawa relacji pomiędzy uczniami, wykonanie obszerniejszej pracy niż w przydatku indywidualnej realizacji, możliwość pracy w otoczeniu innych osób, otrzymywanie od nich wsparcia. Grupa wspiera, uczy nowych rzeczy, dodaje odwagi, mobilizuje do większego wysiłku. Relacja fotograficzna z lekcji poniżej

Spieszę z życzeniami dla czytelników mojego bloga.   Niech Nowy Rok 2018 obfituje w  zawodowe sukcesy, przyniesie zadowolenie i satysfakcję z podjętych działań i wyzwań, a  także wszelką pomyślność w życiu osobistym! Wioletta Rafałowicz

Każdy z nas ma jedynych, niepowtarzalnych rodziców. Warto utrzymywać z nimi dobre relacje, mimo że w wieku nastoletnim czasem trudno jest to zrobić. Czy można sprawić, aby było to łatwiejsze? Gdy męczy nas jakiś problem, nie zamykajmy się w sobie. Kiedy rodzic pyta nas, czy wszystko w porządku. Widzi, że coś z nami nie tak. Nie odrzucajmy jego pomocy. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, iż zna on nas bardzo dobrze i może nam pomóc lepiej niż na przykład nieznajomi w internecie. Spędzajcie ze sobą jak najwięcej czasu. Nie odmawiaj zbyt często wspólnych form spędzania czasu, ponieważ po wielu odmowach rodzic może poczuć się zraniony. Jeśli zachowasz równowagę pomiędzy spotkaniami ze znajomymi a przebywaniem wraz z opiekunami, każda ze stron będzie zadowolona. Rozmawiajcie ze sobą przy każdej możliwej okazji. Jeśli rodzic pyta cię, jak było w szkole, staraj się porozmawiać z nim o tym chociaż przez chwilę. Nie zamykaj się w sobie, powiedz nawet o złej ocenie. Warto także zaskakiwać swo

W poniedziałek dziewiątego października bieżącego roku uczniowie z naszej szkoły wybrali się do DOK-u na przedstawienie pt. “Houston, mamy problem!”. Spektakl wizualizuje problemy dzisiejszej młodzieży, przedstawiając pewien okres z życia trzynastoletniego Szymona. Inscenizacja w reżyserii Heleny Radzikowskiej powstała przy pomocy fundacji FORM.ART, a zagrali: Małgorzata Choroszewska/Magdalena Silska, Dominika Hudziec, Piotr Mielnik oraz Piotr Kocia. Szymon to nastolatek, który nie potrafi niczym zabłysnąć. Słabo się uczy, kiepsko u niego ze sprawnością fizyczną i jest nieśmiały, nie chce się wyróżniać. Poza szkołą dużo czasu spędza przed komputerem i nie wykonuje obowiązków domowych. Często kłóci się z matką, a ojciec niczym się nie przejmuje, żyje na całkowitym luzie. Razem z nimi mieszka babcia, która pomaga chłopakowi, udzielając mu wiele rad. Szymon koleguje się z Bartkiem – rówieśnikiem, który lubi sport, ale również gry komputerowe.

Jest naprawdę wiele sposobów na wyrażenie siebie i pokazanie tego, co siedzi wewnątrz nas, jednakże -moim zdaniem- te najprostsze i najbardziej niepozorne okazują się najlepsze. Jak już napisałem w nagłówku, sposobów na wyrażenie siebie jest co nie miara, jednak to właśnie te najprostsze i najbardziej niepozorne okazują się najlepsze i według mnie mają największą wartość. Mówię tu oczywiście o naszych szkolnych zeszytach, a dokładniej o ich tylnych stronach, które-  jak wiadomo- zawsze kryją w sobie coś pięknego. Mimo, iż każda osoba powie, że na lekcjach zawsze słucha i uważa, to prawda jest nieco inna. Nie mówię tu oczywiście o żadnym niedbalstwie i nieodpowiedzialności. Po prostu czasem lekcja robi się nudna bądź monotonna, przerabiamy po raz n-ty ten sam materiał i zaczynamy powoli przysypiać, a tu z odsieczą przychodzi nasza wyobraźnia.

Ostatnia lekcja przed przerwą świąteczną przygotowana. Podręczniki zostają w domu, a my weseli, choć myślami raczej w domu rodzinnym, będziemy słuchać i czytać kolędy w blasku lampek żarzących się na naszej choince. Uwagę skupimy na dwóch kolędach: "Bóg się rodzi" oraz "Mędrcy świata". Pierwszy z utworów trafił do serc wszystkich ludzi, ponieważ łączył patos z powszechnością, a boskość z prostym stylem ludowym. Dziś kolędę "Bóg się rodzi nazywa się królową kolęd. Znana jest ona głównie pod tytułem "Pieśń o Narodzeniu Pańskim" i powstała w oświeceniu. Napisał ją Franciszek Karpiński jeszcze przed 1790 rokiem.

Dzisiaj lekcję zaczęłam słowami Isaaca Newtona: "Ludzie budują za dużo murów, a za mało mostów", a Cześnika i Rejenta uczyniłam bohaterami lekcji. Pracowaliśmy intensywnie w dwóch grupach. Podzieliliśmy się według numerów w dzienniku (liczby parzyste i nieparzyste). Każda drużyna pracowała z lekturą, przygotowując materiał o jednym z bohaterów. Potem zestawiliśmy Cześnika z Rejentem, porównując ze sobą wynotowane informacje. W wyniku tego ćwiczenia wynotowaliśmy kategorie, które uporządkują redagowane przez nas prace literackie w formie charakterystyki porównawczej. Oto one: wygląd zewnętrzny, sylwetka, stan cywilny, miejsce zamieszkania, cechy charakteru, temperament, stan majątkowy, stosunek do innych, powiedzonka. Dopiero teraz moi uczniowie byli gotowi do redagowania charakterystyki porównawczej.  

Przedświąteczna lekcja tworzenia małych form dramatycznych to gwarancja zaangażowania uczniów. Warto wypróbować, zwłaszcza że lekcje przedświąteczne są bardzo wymagające. Uczyć i bawić jednocześnie- to wyzwanie dla każdego nauczyciela. Zainspirowani "Żarłoczną Ewą" K. I. Gałczyńskiego tworzyliśmy własne małe formy dramatyczne.

Julia Muta Julia Krawczuk Krwiożerczy karp Bohaterowie:  mama, siostra, karp, tata Zbliżał się czas wyznaczony na wigilijną kolację. Mama krzątała się  w kuchni wraz z córką Mama Spogląda na patrzącą w okno córkę Córciu, może pomożesz mi w przygotowaniu ciasta? Niedługo zobaczysz pierwszą gwiazdkę. Córka Odwraca się w stronę mamy z nieciekawą miną Nie! Czekam na gwiazdkę i na Mikołaja. Matka widzi tylko znikającą córkę przeszukującą dom w poszukiwaniu prezentów Syn Wychodzi ze swojego pokoju oblany wodą Uspokój swoją córkę, znowu przesadziła z cukrem! Biega jak opętana. Mama Patrzy na syna i nie może powstrzymać śmiechu Ma to po twoim ojcu. O wilku mowa! Gdzie on jest? W tym momencie do kuchni wchodzi tata, trzymający za ogon karpia Tata Oto moja zdobycz, a skubany się wyrywał ! Tato wkłada rybę do wanny z wodą S yn przed kolacją idzie skorzystać z toalety, nagle słyszy głos Karp Pomóż mi! Uratuj m

Lekcje przedświąteczne są bardzo wymagające. Uczyć i bawić jednocześnie- to wyzwanie dla każdego nauczyciela.  Zainspirowani "Żarłoczną Ewą" K. I. Gałczyńskiego tworzyliśmy  własne małe formy dramatyczne. Kamil Kmita Julia Chmiel Nietrafiony prezent Bohaterowie: Franek, Ptasznik Stefan Stefan budzi rano Franka. Ten nie chce wstać, ale myśl o prezencie go przekonuje.  Jednak prezent okazuje się być nietrafiony i zawodzi Franka. Stefan Franek, wstawaj! Zobacz, co mikołaj przyniósł ci w nocy. Franek Przewraca się na bok Jeszcze 5 minut mamo. Stefan W takim razie sam rozpakuję prezent. Franek Pośpiesznie skierował wzrok na pająka Prezent? Był Mikołaj?

Marta Fituch Agata Kościukiewicz Sylwestrowy zawrót głowy Bohaterowie: Święty Mikołaj, Baranek Niko, turyści Święty Mikołaj przebrany za choinkę i Baranek Niko ubrany w futrzasty frak trafiają na plażę  pełną turystów. Sanie upadają na piasek, Baranek Niko okazuje gniew, a Święty Mikołaj  zaczyna płakać. Baranek Niko Gniewnie patrzy na Mikołaja i tupie kopytami Co płaczesz, baranie?! To twoja wina! Święty Mikołaj Ociera łzy Moja? To ty masz koślawe nogi! Baranek Niko Prowadzisz, jakbyś z grzańcem przesadził.

Nasze kartki to wyklejanki Wisławy Szymborskiej. Tak niewiele było  trzeba: prostokątny matowy kartonik lub kolorowa kartka, klej do papieru, nożyczki, gazety do wycinania, no i głowa pełna pomysłów.

Już w piątek po raz trzeci bierzemy udział w Maratonie Pisania Listów Zapraszamy wszystkich uczniów, ich rodziców, pracowników szkoły do włączenia się w akcję pisania listów w obronie odważnych ludzi. Jeśli nie wiesz, jak napisać list w sprawie osoby, której prawa człowieka są łamane, wystarczy kierować się kilkoma prostymi zasadami, które z pewnością ułatwią udział w Maratonie każdej osobie.   Jeśli piszesz list w języku polskim, napisz nazwisko osoby, której bronisz, dużymi, drukowanymi literami.W liście przedstaw krótko, co wiesz i czego oczekujesz. Bądź rzeczowy i nie daj się ponieść emocjom. Podczas tegorocznego Maratonu będziemy pisać w obronie Clovis Razafimalala z Madagaskaru, skazanego za ochronę zagrożonego lasu deszczowego.                                

W dawnych czasach ludzie nie wykorzystywali długopisów czy piór kulkowych. Owszem, pisano piórami, ale nie takimi, jak my dziś. Postanowiliśmy sprawdzić, jak się pisało piórami gęsimi. Aby było to możliwe, prawdziwe gęsie pióra najpierw należało zaostrzyć. Poprosiłam mojego tatę o pomoc, a oto jak przebiegało ostrzenie. - Tato, jakiego narzędzia użyłeś, by naostrzyć gęsie pióro? - Najlepiej do tego nadawał się bardzo ostry nóż. W jakimś programie telewizyjnym widziałem, jak w średniowieczu uczeni przygotowywali pióra do pisania, używając ostrych narzędzi. - A więc jak to zrobić, również podpatrzyłeś kiedyś w telewizji? - Dobrze zgadłaś, tak jest. - Jak ci się to udało? - Po prostu jednym szybkim ukośnym machnięciem ostrza. Zrobiłem tak z każdym piórem osobno. - I w każdym przypadku od razu ci się udawało? - Nie, nie zawsze. Kiedy końcówka do pisania nie była wystarczająco ostra, machnąłem nożem drugi raz, również pod kątem. - I ostatnie pytanie: Szybko i łatwo poszło? - Oczywiście,

Dnia 16 listopada 2017 roku  w Barlineckim Ośrodku Kultury odbyło się rozstrzygnięcie Konkursu Literackiego "O Łabędzie Pióro" im. Romany Kaszczyc. Uroczystość rozpoczęła się o godzinie 18:00, w sali, która udekorowana była wieloma małym rzeźbami, wykonanymi własnoręcznie. Na gości czekał poczęstunek. Przemawiał pan Stanisław Smoła, był również burmistrz Barlinka oraz nauczyciele z pobliskiej szkoły. Po przywitaniu gości zaczęła się prezentacja przedstawiająca panią Romanę Kaszczyc  od najmłodszych jej lat. Jedna z przybyłych pokazała własnoręcznie napisaną przez autorkę bajkę wraz z rysunkami.   W tym czasie goście znający poetkę mogli odnosić się do niektórych zdjęć lub opowiedzieć coś o życiu patronki konkursu.  Później uczniowie ze szkoły w Barlinku recytowali wybrane wiersze Romany Kaszczyc, a Krzysztof Komorowski grał na gitarze i śpiewał piosenki, które lubiła R. Kaszczyc. Na koniec występów wszyscy przedstawiający tańczyli w kółku przy rytmie b

24 listopada 2017 r. w Szkole Podstawowej nr 2 im. A. Fiedlera w Dębnie miało miejsce niezwykle spotkanie. Jego celem było skonfrontowanie wyobrażeń uczniów i uczennic o realiach życia osób, które zdecydowały się opuścić swoje miejsce zamieszkania, z ich osobistymi doświadczeniami oraz pokazanie, jak globalne trendy migracyjne wpływają na los konkretnej osoby. Gościliśmy w naszej szkole: Panią Martę Latsabidze – wiceprezes Stowarzyszenia Vox Humana, prezes Stowarzyszenia Prokaukazja, członkinię Stowarzyszenia Diaspora Gruzińska w Polsce, Stowarzyszenia Nasz Norblin i Fundacji Obywatelska Perspektywa, edukatorkę, asystentkę kulturową, trenerkę warsztatów międzykulturowych i zajęć interaktywnych z elementami kultury polskiej, asystentkę rodzin cudzoziemskich, która prowadzi lekcje i wykłady na temat Gruzji, wykłady i szkolenia dla nauczycieli na temat pracy w środowisku wielokulturowym; Pana Besika Latsabidze – prezesa Stowarzyszenia Diaspora Gruzińska w Pol

Celem  tegorocznego Tygodnia Edukacji Globalnej w naszej szkole było podejmowanie działań edukacyjnych ukazujących problemy i wyzwania rozwojowe na świecie. Akcentowanie, że najważniejsze jest zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa na świecie. Przybliżenie problemów związanych z kwestami uchodźstwa, będącego bezpośrednim następstwem konfliktów zbrojnych i ich skutków dla ludności cywilnej, tłumaczenie przyczyn i konsekwencji problemów globalnych dotykających współczesnego świata, zwiększenie liczby osób rozumiejących świat jako złożony i dynamicznie zmieniający się system, kształtowanie umiejętności krytycznego myślenia, przełamywanie istniejących stereotypów i uprzedzeń i ukazywanie wpływu jednostki na globalne procesy i wpływu globalnych procesów na jednostkę.

Świąteczne kartki - kreatywnie i z humorem to nowy projekt eTwinning, w którym weźmiemy udział. Polska poetka, laureatka Nagrody Nobla w 1996 r. - Wisława Szymborska - miała zwyczaj wysyłania przyjaciołom z okazji świąt, uroczystości, a czasem także bez okazji wykonane przez siebie kartki –wyklejanki. Na kartce przyklejała wycięte z gazet tytuły, wyrażenia, zwroty, a czasem wyklejała zdania wykorzystując powycinane pojedyncze litery, dodawała wycinane fotografie lub rysunki. Powstałe w ten sposób kartki z życzeniami cechował humor, ironia i dystans. My zrobimy podobne! Zadedykujemy je (z okazji nadchodzących świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku) wybranym przez siebie adresatom zbiorowym, indywidualnym, znanym sobie lub zupełnie obcym. Dobre emocje, szczere życzenia zostaną przez nas wyrażone kreatywnie i z humorem. Działania projektowe staną się inspiracją do rozmów w naszych szkołach o świątecznych zwyczajach oraz zmotywują uczniów do: czytania poezji, krytycz