Jak rozpisać uczniów? Karty na lekcję języka polskiego, zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, nieplanowane zastępstwo
Coraz trudniej jest zachęcić młodych ludzi do pisania wypracowań. Z czego wynika ich niechęć?
Oto sugestie uczniów z mojej klasy:
- lenistwo,
- niechęć do wysiłku umysłowego,
- zmarnowany czas, który można przeznaczyć na inne zajęcia,
- przekonanie o braku celowości / potrzeby nabycia tej umiejętności,
- niska samoocena, brak poczucia własnej wartości,
- lęk przed oceną/ krytyką ze strony nauczyciela lub rówieśnika,
- niski poziom umiejętności językowych, brak słów,
- nieczytanie książek ani prasy,
- brak motywacji wewnętrznej.
Dziś podzielę się pomysłem, który sprawdził się w każdej uczonej przeze mnie klasie.
Przygotowałam dla uczniów 15 kart, które różniły się od siebie jedynie fotografią.
Uczniowie pisali w tym samym czasie, rozpoczynając kolejne części pracy od tych samych słów, które wyróżnialiśmy kolorami.
Oto one:
CZUJĘ
MYŚLĘ
ROZUMIEM
POLECAM
DOSTRZEGAM
WNIOSKUJĘ
KOJARZĘ
WYDAJE MI SIĘ
Redagowanie pracy zajęło całą lekcję. Wszyscy w ciszy pochylali się nad swoimi kartami i w skupieniu zapisywali to, co sugerowały pierwsze słowa poszczególnych zdań. Praca "rozrastała się" w szybkim tempie. Wielu uczniów nigdy wcześniej nie napisało tak obszernego wypracowania.
Ważne, aby uczniowie mieli poczucie, że wszystko, co napiszą, jest prawidłowe, a ich myślenie trafne. Zatroszczenie się o poczucie bezpieczeństwa uczniów i motywacja gwarantują sukces.
Polecam:)
Jeśli moja twórczość, pomysły na zajęcia,materiały na lekcje przypadły Ci do gustu, korzystasz z nich i zastanawiasz się, w jaki sposób wyrazić wdzięczność albo mnie wesprzeć, zaproś mnie na kawę.
Na portalu społecznościowym Facebook znajdziesz stronę bloga. Link zamieszczam poniżej.
Jeśli masz do mnie pytanie, nie wahaj się, napisz. Z pewnością odpiszę w wolnym czasie.
wiolicz@op.pl
Zawsze jestem gotowa do współpracy na rzecz edukacji.
.jpg)
Komentarze
Prześlij komentarz