Uczniu/ uczennico, poznaj swoją wartość
Kilka miesięcy temu tłumaczyłam moje klasie ( II gimnazjum), że lekcje wychowawcze są bardzo ważne. Jedna z moich uczennic stwierdziła wówczas, że to najważniejsza lekcja w szkole. I wiele w tym racji.
Dzisiejszą lekcję wychowawczą poświęciłam przekonaniu uczniów o ich niepowtarzalnej wartości. Zależało mi na tym, aby każdy z nich uświadomił sobie, że ma prawo czuć się wartościowym człowiekiem. Chciałam tak poprowadzić zajęcia, aby gimnazjaliści dostrzegli związek między poczuciem swojej wartości a spełnionym, wartościowym życiem.
Inspiracją dla mnie był scenariusz przygotowany na potrzeby projektu Wychowanie do Osobistego Rozwoju.
Pierwszy etap mieliśmy za sobą- przygotowywaliśmy drzewo zalet.
Zajęcia rozpoczęliśmy od przypomnienia wyżej wspomnianej sytuacji.
Określaliśmy, do czego wiedza o nas samych jest/ będzie nam przydatna.
Następnie każdy z uczniów uzupełnił w ciszy zdania:
Lubię swoje…
Lubię w sobie to, że…
Lubię swoje zdolności…
Lubię fakt, że jestem…
Lubię to, że mam…
Lubię sposób, w jaki ja …
Tylko jedna uczennica odważyła się głośno odczytać to, co napisała.
Indywidualnie przeanalizowaliśmy, czy było to zadanie łatwe, czy też trudne. Zdania były podzielone.
Poprosiłam uczniów, aby każdy z nich zastanowił się, co buduje nasze poczucie własnej wartości. Do końca lekcji poszukiwaliśmy odpowiedzi na to pytanie. Uczniowie zapisywali wszystkie możliwe czynniki – jeden czynnik na jednej kartce, a następnie wrzucali je do pudełka. Karteczki były anonimowe.
Pod koniec zajęć dwóch ochotników głośno odczytało zapiski uczestników lekcji i je pogrupowało. Dopiero wówczas powiedziałam, że czynniki, które uczniowie podali, to diamenty, których powinniśmy pilnować jak skarbu. One są naszym kapitałem.
Lekcję wzbogaciłam ćwiczeniem, do którego zaangażowałam wszystkich uczniów. Przeprowadziłam je na korytarzu szkolnym.
Ustawienie w szeregu uczniowie odpowiadali jednocześnie na to samo pytanie. Gdy odpowiedź była twierdząca, robili krok do przodu. Kiedy przecząca- pozostawali w miejscu. Na koniec zachęciłam uczniów, aby rozejrzeli się wokół i sprawdzili, w którym miejscu znaleźli się ich rówieśnicy.
Na podsumowanie zajęć poprosiłam uczniów, aby powiedzieli, co dla nich było ważne, czego się dowiedzieli o sobie. Uczniowie dostrzegli, że wszyscy się od siebie różnimy, mamy inne oczekiwania, marzenia, ale jesteśmy tak samo ważni. Doszliśmy do wniosku, że istnieje wyraźny związek pomiędzy poczuciem własnej wartości a spełnionym, wartościowym życiem.
Ciąg dalszy nastąpi
Dzisiejszą lekcję wychowawczą poświęciłam przekonaniu uczniów o ich niepowtarzalnej wartości. Zależało mi na tym, aby każdy z nich uświadomił sobie, że ma prawo czuć się wartościowym człowiekiem. Chciałam tak poprowadzić zajęcia, aby gimnazjaliści dostrzegli związek między poczuciem swojej wartości a spełnionym, wartościowym życiem.Inspiracją dla mnie był scenariusz przygotowany na potrzeby projektu Wychowanie do Osobistego Rozwoju.
Pierwszy etap mieliśmy za sobą- przygotowywaliśmy drzewo zalet.
Zajęcia rozpoczęliśmy od przypomnienia wyżej wspomnianej sytuacji.
Określaliśmy, do czego wiedza o nas samych jest/ będzie nam przydatna.
Następnie każdy z uczniów uzupełnił w ciszy zdania:
Lubię swoje…
Lubię w sobie to, że…
Lubię swoje zdolności…
Lubię fakt, że jestem…
Lubię to, że mam…
Lubię sposób, w jaki ja …
Tylko jedna uczennica odważyła się głośno odczytać to, co napisała.
Indywidualnie przeanalizowaliśmy, czy było to zadanie łatwe, czy też trudne. Zdania były podzielone.
Poprosiłam uczniów, aby każdy z nich zastanowił się, co buduje nasze poczucie własnej wartości. Do końca lekcji poszukiwaliśmy odpowiedzi na to pytanie. Uczniowie zapisywali wszystkie możliwe czynniki – jeden czynnik na jednej kartce, a następnie wrzucali je do pudełka. Karteczki były anonimowe.
Pod koniec zajęć dwóch ochotników głośno odczytało zapiski uczestników lekcji i je pogrupowało. Dopiero wówczas powiedziałam, że czynniki, które uczniowie podali, to diamenty, których powinniśmy pilnować jak skarbu. One są naszym kapitałem.
Lekcję wzbogaciłam ćwiczeniem, do którego zaangażowałam wszystkich uczniów. Przeprowadziłam je na korytarzu szkolnym.
Ustawienie w szeregu uczniowie odpowiadali jednocześnie na to samo pytanie. Gdy odpowiedź była twierdząca, robili krok do przodu. Kiedy przecząca- pozostawali w miejscu. Na koniec zachęciłam uczniów, aby rozejrzeli się wokół i sprawdzili, w którym miejscu znaleźli się ich rówieśnicy.
Na podsumowanie zajęć poprosiłam uczniów, aby powiedzieli, co dla nich było ważne, czego się dowiedzieli o sobie. Uczniowie dostrzegli, że wszyscy się od siebie różnimy, mamy inne oczekiwania, marzenia, ale jesteśmy tak samo ważni. Doszliśmy do wniosku, że istnieje wyraźny związek pomiędzy poczuciem własnej wartości a spełnionym, wartościowym życiem.
Ciąg dalszy nastąpi
Komentarze
Prześlij komentarz