Lapbook pomógł nam uporządkować wiedzę o utworze "Dywizjon 303"

Lapbooki pomagają  opanować zdenerwowanie, dodają pewności siebie, uczą panowania nad rękami, gwarantują, że każdy coś powie, a w najtrudniejszym momencie odczyta ze swojej pracy.  Z tego powodu lubię tę formę pracy.

Lapbook służy mi do:

• udokumentowania wiedzy o danej epoce,

• prezentacji efektów zrealizowanego projektu,

• zaprezentowania osoby i twórczości ulubionego poety, pisarza,

• zestawienie przeczytanych książek, obejrzanych filmów czy adaptacji filmowych, budzących zachwyt obrazów malarskich,

• utrwalenia zasad pisowni,

• uporządkowania wiedzy przed pracą klasową, sprawdzianem, egzaminem gimnazjalnym,

• wykonania kroniki szkolnej wycieczki lub innego zdarzenia klasowego,

• stworzenie regulaminu, kodeksu dotyczącego pożądanego zachowania, nagród, kar, praw czy obowiązków.

Przy omawianiu lektury "Dywizjon 303" zależało mi na tym, aby uczniowie poszukiwali informacji o autorze, adaptacjach filmowych i teatralnych. Przypominali sobie treść lektury, ukazywali losy postaci, ich wpływy, działania, marzenia, poglądy i emocje. Dzielili się swoimi spostrzeżeniami, prezentując wybranego bohatera.

Zadanie  składało się z dwóch etapów: wykonanie lapbooka i publiczne zaprezentowanie bohatera. Drugiej części moi uczniowie najbardziej się obawiali. Nadal stresują ich publiczne wypowiedzi przed rówieśnikami.

Pozostali uczniowie aktywnie słuchali wypowiedzi rówieśników, ucząc się od siebie wzajemnie.

Dzięki takiej pracy uczniowie powtórzyli treści, ćwiczyli charakteryzowanie bohatera, doskonalili umiejętność publicznej prezentacji.


Lapbooki są niezawodne, ale zajmują sporo czasu. Staram się stosować tę formę z umiarem, aby nie zniechęcić uczniów do tej aktywności.