Chwilo, trwaj :)

Lekcję przeprowadziłam w ramach programu Wychowanie do Osobistego Rozwoju.

Zajęcia poprzedziłam zadaniem fotograficznym. Uczniowie wykonywali zdjęcia z okna różnych pomieszczeń, nie tylko własnego pokoju. Zależało mi na tym, aby opisali widok, ale i go zinterpretowali. Istotne było też to, co zaobserwowali okiem kamery własnego aparatu.

Zaprezentowane efekty pracy domowej przyczyniły się do przekonania uczniów do ważności koncentracji uwagi, a także uzmysłowienia, że zatrzymanie się na chwili obecnej podnosi naszą efektywność.

Kolejny etap lekcji koncentrował uczniów na słuchaniu. Gimnazjaliści zamknęli oczy i wysłuchali "Poranku na wsi". 5 minut słuchania to relaks i gimnastyka umysłu. Przyjemność dla ciała i duszy.

Potem wypełnili mini karty pracy:

1. Nazwij usłyszane dźwięki.

2. Zaproponuj tytuł dla odtworzonego nagrania.

3. Określ swoje samopoczucie.

4. Odpowiedz na pytania:

a) Kiedy ostatni raz wsłuchiwałeś/ -aś się w dźwięki otoczenia?

b) Komu i z jakiego powodu poleciłbyś/ -abyś takie ćwiczenie?

Gimnazjaliści z przyjemnością podzielili się swoimi spostrzeżeniami. Chętnie zabierali głos. Czuli się odprężeni i ciekawi kolejnych aktywności na lekcji.

Najciekawszy tytułem z zaproponowanych okazała się "Dżungla dźwięków".




Następnie uczniowie dobrali się w pary. Na ogół nie praktykuję dowolności wyboru, ale chciałabym, aby uczniowie poczuli się bezpiecznie komfortowo.

Usiedli naprzeciwko siebie i patrzyli sobie w oczy tak długo, jak będą słyszeć muzykę. Każda para uczniów skonstruowała jeden wniosek z tego doświadczenia i zapisała go na tablicy.

Indywidualnie zapisali swoje refleksje na kartkach i pozostawili mi anonimowo po zajęciach.

Oto ich wypowiedzi:

"Patrząc w oczy koleżanki, odczułam, że wywarło to na niej wielkie wrażenie. Nie mogła powstrzymać łez."

"Na początku czułam skrępowanie. (...) Potem pomyślałam, że znam tę osobę na wylot."

"To wyjątkowe przeżycie, dzięki któremu można poznać osobę od wewnątrz. Wydała mi się bliższa. Czułam, jakbym ją lepiej poznała. (...) Ogółem zadanie mnie onieśmieliło."

"Dostrzegłam rzeczy, których wcześniej nie zauważyłam."

"Widziałam w jej oczach radość, szczęście, ale i malutki smutek."

"Miałam ochotę się rozpłakać, ponieważ poczułam jej bliskość i ciepło."

"Pomyślałam, że jest to ta osoba, która Cię rozumie i przykro by mi było, gdyby jej zabrakło."

"Patrząc w oczy (...) wzruszyłam się, ponieważ dawno nie patrzyłam na nią tak szczerze. Brakowało mi tego. Zmartwiłam się, bo ostatnio oddalałyśmy się od siebie."




Ponieważ dla jednej osoby zabrakło pary, przydzieliłam jej rolę dyskretnego obserwatora. Zaprezentowała uczestnikom eksperymentu swoje spostrzeżenia. Z uwagą ich wysłuchali, twierdząc, ze nie mieli takiej świadomości.

Kolejny etap wymagał podziału uczniów na drużyny.

Przed nimi zadanie na koncentrację, w którym liczy się czas. Każda grupa musiała przejść przez wszystkie stacje (cztery). Czas, jaki mogą poświecić na jedną stację wynosił dwie minuty.
Uczniowie dostrzegli, że koncentracja na jednym zadaniu i wyznaczony czas realizacji jest kluczowy. Ważna jest też współpraca, zaufanie, podział zadań, umiejętne słuchanie.

Zachęcam do skorzystania z całego scenariusza, który dostępny jest TUTAJ.